Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009

Μανιταροκεφτέδες...και καλή όρεξη!

Υλικά
2 κούπες ψιλοκομμένα μανιτάρια άγρια (Βωλίτες, Κανθαρίσκοι κ.ά.)
ή καλλιέργειας (Πορτομπέλο, Αγαρικά, Πλευρωτοί)
1 πράσο ψιλοκομμένο
2 κρεμμυδάκια φρέσκα
2 φέτες μπαγιάτικο ψωμί (μουσκεμένο)
1 αυγό
1 ποτήρι του κρασιού ανθρακούχο νερό (σόδα- σουρωτή)
1 κούπα αλεύρι καλαμποκιού για τη ζύμη και 1 κούπα για το αλεύρωμα
μπόλικο μαϊντανό
αλάτι, πιπέρι, 1 κουταλάκι του γλυκού σόδα φαγητού

Εκτέλεση
1. Ψιλοκόβουμε τα μανιτάρια και τα σοτάρουμε στο τηγάνι για να ροδίσουν προσέχοντας να μην τα κάψουμε.
2. Σε ένα μεγάλο μπολ ρίχνουμε όλα τα υλικά και τα ζυμώνουμε ώστε να γίνει η ζύμη μας ομοιογενής.
3. Πλάθουμε τους κεφτέδες και αφού τους περάσουμε από το καλαμποκάλευρο, τους τηγανίζουμε σε λάδι ζεστό και μέτρια φωτιά, προσέχοντας να μη τους κάψουμε.
4. Σερβίρονται ζεστοί με πράσινη σαλάτα και είναι πολύ νόστιμος μεζές για τσίπουρο και κρασί.


Μικρό μυστικό
Τη σόδα του φαγητού τη λιώνουμε στο ανθρακικό νερό πριν τη ρίξουμε στη ζύμη.



Τρίτη 23 Ιουνίου 2009

Του ...Αϊ Γιαννιού του Κλήδονα!

Μιά γιορτή γεμάτη όνειρα !
Μιά γιορτή γεμάτη μάγια!
Ενα έθιμο που έχει τις ρίζες του στην αρχαία Ελλάδα ,ένα έθιμο ειδωλολατρικό που στην περιοχή μας κρατιέται μέχρι σήμερα, θεωρείται ερωτικό και υλοποιείται από τις ελεύθερες και νιόπαντρες γυναίκες.
Την παραμονή της γιορτής στολίζουν τον ΚΛΗΔΟΝΑ, ένα μεταλικό δοχείο νερού ,το Γκιούμι με διάφορα αρωματικά φυτά και λουλούδια. Κυριαρχούν, ο δυόσμος ,ο βασιλικός, τα τριαντάφυλλα και τα γιαννάκια.
Αφού πάρουν νερό από τρείς βρύσες του χωριού η κάθε γυναίκα ρίχνει στο Γκιούμι ένα της κόσμιμα δεμένο με κόκκινη κορδέλα . Σκεπάζουν τον κλήδονα με ένα κόκκινο μαντήλι και τον κρύβουν να μην τον βρούν οι άνδρες του χωριού και τον χαλάσουν.
Ο κλήδονας πρέπει να μείνει την νύχτα έξω πάνω σε δέντρο ή σε τριανταφυλλιά και κάτω από τα αστέρια .
Την άλλη μέρα όλες μαζί οι γυναίκες πηγαίνουν τον κλήδονα στην κεντρική βρύση και αφού άλάξουν το νερό τρείς φορές άνοιγαν τον κλήδονα και έβγαζαν ένα ,ένα τα κοσμήματα τα οποία έπρεπε να ασπρίσουν και όχι να μαυρίσουν. Αυτό ήταν δείγμα καλοτυχίας.
Την ώρα που έβγαζαν τα κοσμήματα τραγουδούσαν και με διάφορα ερωτικά στιχάκια πείραζαν η μία την άλλη.
Οποιας το κόσμημα έβγαινε πρώτο, αν ήταν ελεύθερη θα παντρεύοταν εκείνη την χρονιά.
Αν ήταν νιόπαντρη θα απόκτουσε παιδί και γενικώς θα είχε καλή χρονιά.

Τα γιαννάκια είναι τα λουλούδια που πρωταγωνιστούν την ημέρα του Αϊ Γιάννη και λέγεται ότι αυτή την ημέρα μυρίζουν πολύ έντονα.

...ο δυόσμος και βασιλικός
και το μακεδονίσι, παν τα ματάκια μ΄βρύση
αυτά μ΄αποκοιμήσανε και μου φυγε η αγάπη
κοντούλα και γεμάτη....
Ο έρωτας λουλουδένιος! Τα απαραίτητα για το στόλισμα του κλήδονα.


Δένονται τα λουλούδια και το στόλισμα ξεκινάει.

Και τα κοσμήματα και αυτά έτοιμα!


Η κοπέλα που κρατάει το γκιούμι όταν πάνε στην βρύση να πάρουν νερό δεν πρέπει να μιλάει. Γι΄αυτό το νερό αυτό λέγεται ...αμίλητο νερό και θεωρείται ότι έχει θεραπευτικές ιδιότητες.

Τα κοσμήματα μπαίνουν στο Γκιούμι!
Κλείνουν τον κλήδονα με τα γιανάκια και τον σκεπάζουν με ένα κόκκινο μαντήλι.


Αυτήν την ημέρα μαζεύουν τον δυόσμο και την ρίγανη και οι ελευθερες κοπέλες βγάζουν από τις ντουλάπες τους τα προικιά τους να τα δείξουν αλλά και να τα αερίσουν.



Καλή τύχη σ΄όλες τις γυναίκες ...
Για να θυμούνται οι παλιές και να μαθαίνουν οι νέες!


Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009

Ευχαριστήρια επιστολή

ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

Κυρία Βέργου - Ευαγγελοπούλου,

Ξεφυλλίζοντας το Βιβλίο σας «Μανιτάρια, από το Δάσος στην Κουζίνα», αισθανθήκαμε ως προσκεκλημένοι συνδαιτυμόνες σ’ ένα τραπέζι με τα πιο νόστιμα, τα πιο σπάνια και τα πιο ακριβά εδέσματα!... Ανοίγοντας το εξώφυλλό του αισθανθήκαμε πως η πόρτα, που για μας τους αμύητους ήταν ¨απαράβατη¨, άνοιξε διάπλατα, για να γευτούμε όλο εκείνο το πλούσιο τραπέζι, που οι αρχαιοελληνικές και ρωμαϊκές εξιστορήσεις από τον Αρχέστρατο τον Συρακούσιο και τον Απίκιο τον Λατίνο το θεωρούσαν Βασιλικό τραπέζι των Υπάτων και των Αυτοκρατόρων. Οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που αξιολόγησαν τη μαγειρική ως τέχνη και την αναγόρευσαν ως ύπατη δεξιοτεχνία, ως τέχνη ζωής. Σ’ αυτή την δεξιοτεχνία, σ’ αυτή την τέχνη ζωής, ως οικοδέσποινα ξεκλείδωσες τις γνώσεις σου και μας μύησες, για να ζήσουμε μέσα από τις φαντασιώσεις μας, έστω και για λίγο, ως ¨ξεπεζεύοντες ιππείς¨ μιας άλλης εποχής, όπου οι κανθαρίσκοι, τα βασιλικά, ο αμανίτης του Καίσαρα, οι μορχέλλες και οι τρούφες αποτελούσαν εδέσματα για μυημένους αριστοκράτες. Απενθυλάκωσες από το σακούλι της παράδοσης, από το σακούλι της πρωτομαγείρισσας πεθερά σου, Κλεάνθης Ευαγγελοπούλου, τις παραδοσιακές συνταγές. Και αφού τις εμπλούτισες με την φαντασία σου και την τεχνική σου μας τις σερβίρισες για να αισθανθούμε το άγγιγμα του τόπου μας. Στον τόπο μας οι πρόγονοί μας έχτιζαν τα σπίτια τους με ιδιαίτερο μεράκι και φιλοτεχνία, ως να μην επρόκειτο να πεθάνουν ποτέ και έστρωναν το τραπέζι τους με ευδαιμονική ιεροτελεστία φιλοσοφούντες την εφημερότητα της ζωής. Αυτό το άγγιγμα του τόπου μας, στην εποχή των Μακ – Ντόναλς και της ισοπεδωτικής παγκοσμιοποίησης, μας δίνει ξεχωριστή αναγνωρισιμότητα, μας προσδίδει θελκτική ταυτότητα και μπορεί να λειτουργήσει ως επιβιωτική δυνατότητα στίς δύσκολες συνθήκες του ανταγωνισμού. Kαι δίνει ένα επιβεβαιωτικό παρόν στο δρόμο της ¨γαστρονομικής Εγνατίας¨ που οδηγεί στην ανάπτυξη.
Μετά την ενορατική, πρωτοποριακή και καινοτόμα πρόταση του Γιώργου Κωνσταντινίδη και την συμβολή του στην καθιέρωση της ενιαύσιας «Μανιταρογιορτής». Την απόφαση του Δήμου Γρεβενών που ανακήρυξε επίσημα την Πόλη μας , ως η «Πόλη των Μανιταριών» και την στόλισε με πανέμορφα μανιταρογλυπτά. Έρχεται τώρα το βιβλίο σας με την τέχνη της μαγειρικής των μανιταριών να συνδέσει την παράδοση με το σήμερα και να ισχυροποιήσει ακόμη περισσότερο την ταυτότητα μας και την επωνυμία μας.
Ένας τόπος χωρίς ταυτότητα και επωνυμία οδηγείται νομοτελειακά από τη ανωνυμία στη λάθρα επιβίωση και στην απώλεια της αυτονομίας του. Τα Γρεβενά της Βασιλίτσας, της Βάλια- Κάλντα, του Βενέτικου και των Μανιταριών είναι τώρα πλέον ένας τόπος με ταυτότητα, ένας τόπος εξωτικού προορισμού. Φτάνοντας στον επίλογο του βιβλίου, η τελευταία του συνταγή μας απογειώνει εντελώς. Στην αχνιστή κατσαρόλα σιγοβράζουν τα «Νεραντζάκια», σκορπίζοντας τις πιο μεθυστικές μυρωδιές και τις πιο γλυκές υποσχέσεις για την ανάπτυξη του τόπου μας. Το βιβλίο σας θα το τοποθετήσουμε στην προθήκη των Γρεβενιωτών δημιουργών.

Σας ευχαριστούμε και σας ευχόμαστε υγεία και δημιουργική δύναμη.

Ο προϊστάμενος,
Ζαγκανίκας Σίμος



Σε μιά τέτοια επιστολή το μόνο που ταιριάζει είναι ένα θερμό ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και μιά ΥΠΟΣΧΕΣΗ: Να είμαι πάντα εδώ, να αγαπώ τον τόπο μου, να προσπαθώ και να τολμώ.

Δήμητρα

Τρίτη 16 Ιουνίου 2009

Καλαμποκόπιτα...με μανιτάρια!


Υλικά: 2 ποτήρια αλεύρι από καλαμπόκι
1 ποτήρι αλεύρι
1 μπέικιν πάουντερ, προαιρετικά λίγη σόδα
3 αυγά, λίγο αλάτι, λίγη ζάχαρη
1 ποτήρι γάλα ζεστό
½ ποτήρι λάδι (μισό ελαιόλαδο, μισό σπορέλαιο)
1 ποτήρι τυρί φέτα
3 ποτήρια μανιτάρια ψιλοκομμένα (ό,τι μανιτάρια διαθέτουμε ή προτιμάμε)
1 ντομάτα ψιλοκομμένη
1 γιαούρτι στραγγιστό
1 κρεμμύδι φρέσκο ψιλοκομμένο
1 πιπεριά κόκκινη, 1 πράσινη
1 ματσάκι μαϊντανό, 1 ματσάκι άνηθο
κεφαλοτύρι τριμμένο

Εκτέλεση:
1. Σοτάρουμε τα μανιτάρια με το λάδι να μαλακώσουν και να ροδίσουν. Τα αφήνουμε να κρυώσουν.
2. Χτυπάμε μόνο τα αυγά στο μίξερ. Στη συνέχεια ρίχνουμε το γάλα, το γιαούρτι, το λάδι και όλα τα υπόλοιπα υλικά αφήνοντας τελευταία τα μανιτάρια και ανακατεύουμε προσεκτικά.
3. Αφήνουμε το μείγμα για 10 λεπτά να φουσκώσει. Παράλληλα ζεσταίνουμε το φούρνο.
4. Αδειάζουμε το μείγμα σε βουτυρωμένο ταψί και πασπαλίζουμε την πίτα με το τριμμένο κεφαλοτύρι. Ψήνουμε στους 200ο για 50 με 60 λεπτά.

Μικρό μυστικό:
Αν θέλουμε μπορούμε να αντικαταστήσουμε το αλεύρι με ½ ποτήρι αλεύρι και ½ ποτήρι ψιλό σιμιγδάλι.




Κυριακή 14 Ιουνίου 2009

Γάμος...κοινώς ΧΑΡΑ λεγόμενο!

Στην περιοχή των Γρεβενών η πιό συνηθισμένη έκφραση για το γάμο είναι η ΧΑΡΑ !
Θεωρώ ότι η έκφραση αυτή αποδίδει την πραγματική σημασία ,αφού η μέρα του γάμου είναι ίσως η πιό γιορταστική και χαρούμενη μέρα του ανθρώπου.
Μία τέτοια συγκεκριμένη ΧΑΡΑ βίωσα αυτό το Σαββατοκύριακο.
Ηταν υπέροχα!
Νοιώθω την ανάγκη να την μοιρασθώ μαζί σας.
Παραθέτω ορισμένες φωτογραφίες από έναν σύγχρονο γάμο όπου η παράδοση μπορεί και καλά κρατεί!

Η ΧΑΡΑ ξεκίνησε...

Τα μπρατίμια, οι φίλοι του γαμπρού ετοιμάζονται...οι ποδιές δένονται!

Το φλάμπουρο στολίζεται...

...και συ κυρά μπρατίμησα φτιάξε το φλαμπουρο καλά,
γιατί θα πάει μακριά...

Στην ώρα και το κρασί....


΄Ετοιμοι και οι μεζέδες!

Οι κουμπάροι έρχονται...



Στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό!


Κι η ΧΑΡΑ καλά κρατεί!

Η αναμονή του γαμπρού!


Ο ερχομός της νύφης!



Παιδιά να ζήσετε ...και πάντα ευτυχισμένοι!

Τρίτη 9 Ιουνίου 2009

Του λόγου το ...αληθές!

Οι εκλογές τελείωσαν. Και μακάρι οι 300 να πήραν το μήνυμα.
Σε αντίθετη περίπτωση θα έρθουν και χειρότερα.
Πάντως εγώ και ψήφισα και την εκδρομή μου στο δάσος χάρηκα.
Βρήκα και τ΄αγαπημένα μου τα μανιταράκια.
Τα μοιράζομαι μαζί σας!
Κανθαρίσκοι ...νερατζάκια!
Καλογράκια!


Η συλογή!

Μανιτάρια ...πάνω σε μανιτάρια, η ομορφιά της φύσης!

Μία ,δύο και τρείς σακούλες...δεν είχαμε μαζί μας καλάθια!


Χαλάρωση στο πράσινο!

Στο πανέρι!



Και φυσικά τι άλλο ...η απόλαυση της κουζίνας!